Rozdział 51

 Zayn po 10 minutach spóźnienia wreszcie zaszczycił nas swa obecnością. Harry nie obył się z komentarzem na ten temat, na szczęście zrobił to podczas szukania jakiegoś lokalu, gdzie można było zjeść obiad.  Blondas przez całą drogę marudził, że jest głodny i że nie wytrzyma, że zaraz nas wszystkich zje itp.

W końcu udało nam się znaleźć idealną knajpę.

Horan opadł zmarnowany z na pierwsze lepsze siedzenie. Wszyscy zasiedliśmy przy stoliku, a po chwili pani zza lady przyniosła nam menu. Każdy z nas wybrał coś dla siebie i po złożeniu zamówienia, cierpliwie lub tak jak Niall – niecierpliwie, czekaliśmy na posiłek. Po kilkunastu minutach kelnerzy przynieśli nam dania i wszyscy zajadaliśmy się wg mnie pysznymi potrawami.

- I co Nialler, dobre? – zaśmiałam się, widząc jak mu się uszy „trzęsą” .

- Nooo! – wybełkotał z pełną buzią.

- Ei jakie plany na dziś wieczór? – zapytał Harry, skończywszy jeść.

- Nie wiem. – pokiwaliśmy wszyscy głowami.

- A ty coś proponujesz? – Tay wzięła łyka napoju.

- Ja to bym sobie poszedł na Melo. – wyszczerzył się Styles.

- No tak, mogliśmy się tego spodziewać. – skomentowałam to przewracając oczami.

- Kochanie, ale to chyba nie jest tak zły pomysł prawda? – zwrócił się do mnie mój chłopak.

- Mi to obojętne. – wzdrygnęłam ramionami i splotłam swoje palce z Liama.

- W sumie, to ja też dobrze bym się zabawił… - oznajmił Lou obejmując Taylor.

- Czyli idziemy szukać wieczorem dobrego klubu, tak? – ucieszył się pomysłodawca.

Przytaknęliśmy.

- Jest 15 po 16, to …

- Co!?!!?! – wydarł się Horan przerywając tym samym Liamowi.

- No mówię, że … - kolejny raz mu się wtrącił.

- Wiem, co powiedziałeś! Ja musze spadać. – zerwał się z miejsca.

- Chwila, a gdzie Ci się  tak śpieszy!? – spytał mulat zdziwiony jak my wszyscy.

- Nie ważne. Jutro wam powiem, albo kiedyś. Ja naprawdę musze lecieć, Nara! – krzyknął i zginął nam z pola widzenia.

- Dobra, to było dziwne. – skomentował Hazz.

- Taaa, a powracając do tematu, to dziewczyny, ile potrzebujecie czasu, na przygotowanie się? – kontynuował za Liama Tommo.

- Hmm, półtorej godziny powinno wystarczyć. – odparłam spoglądając na szatynkę, która pokiwała twierdząco głową. 

Chłopacy popatrzyli zaskoczeni na siebie.

- No co? – nie wiedziałyśmy o co im chodzi.

- Na co potrzebujecie tyle czasu? – Loczek zdecydował się się zapytać.

- Potem zobaczycie. – znacząco uśmiechnęłam się do Taylor, na co ta zaśmiała się.

- Cokolwiek to znaczy... Dobra, zanim dojdziemy do domu będzie 17, to o 20 30, chyba tak czy siak będzie za wcześnie na jakikolwiek klub, co nie??   - mówił dalej Payne.

- Otwierają tak koło 22. – stwierdził Tommo.

- No to dziewczynki, macie trochę więcej czasu. – Malik wystawił nam język, a my odpowiedziałyśmy mu tym samym.

- O 21 30 w salonie gotowi, okej? – zaproponował Hazz.

- No spoko. – zgodziliśmy się po czym Lias poprosił obsługę o rachunek.

Po zapłaceniu udaliśmy się do wyjścia. Szczerze mówiąc nie chciałam jeszcze wracać do domu, bo i tak bym się tam nudziła…

- Liam? Może chodźmy na spacer czy coś, hmm? Nie chce mi się jeszcze wracać. – wspięłam się lekko na palce i szepnęłam mu do ucha.

- Jasne. – obdarzył mnie swym cudownym uśmiechem i zwrócił się do reszty.

- My z Liz jeszcze nie wracamy do domu, idziemy sobie pochodzić. Może sprawdzimy jakieś fajne miejsca na wieczór czy coś.

- Okej, to widzimy się wieczorem. – pomachaliśmy sobie nawzajem i każdy ruszył w swoją stronę.

- Więc gdzie chce iść mój skarb? – spytał obejmując mnie.

-Nie wiem. Przed siebie, ważne, że z tobą. - złożyłam na jego ustach krótkiego całusa po czym również go objęłam.

Szliśmy przed siebie ulicami, co chwilę mijając jakieś zakochane pary, czasami małżeństwa z dziećmi, czy staruszków trzymających się pod ramię. Za każdym razem spoglądaliśmy na siebie i uśmiechaliśmy pod nosem. Jak widzieliśmy jakiś pub czy klub to sprawdzaliśmy kto i o której dziś gra, jak jest w środku, czy impreza otwarta czy zamknięta i takie TAM.

W końcu trafiliśmy na fajną miejscówkę i ponieważ było już dość późno, zadowoleni z wynalezienia dobrego klubu, zawróciliśmy ku domowi. Po pewnym dystansie zaczęłam czuć szczypanie i ból w okolicach kostki. Okazało się, że obtarły mnie ulubione trampki.

- Kochanie? Poczekaj chwilę. – chwyciłam jego umięśnionego ramienia, żeby się nie przewrócić.

- Co się dzieje? – spojrzał w dół.

Na mojej twarzy pojawił się grymas. Ściągnęłam buty i chwyciłam je w jedną dłoń, a drugą splotłam z Liama.

- Zwariowałaś? – oburzył się. – Nie pójdziesz bez butów. – zaprotestował.

- Dlaczego? – zdziwiłam się. – Przecież bruk jest ciepły.

- Nie, bo nie. A jak nadepniesz na szkło czy coś?

- Przestań.. – przewróciłam oczami. – Nic mi nie będzie. Zresztą i tak już niedaleko do domu.

- Nie zgadzam się. – protestował dalej. – Wskakuj. – nadstawił swoje plecy.

- No teraz to ty zwariowałeś. – pokiwałam głową i ominęłam go.

Po chwili straciłam grunt pod nogami.

- Nie chciałaś po dobroci, to muszę cię jakoś zmusić. – stwierdził Li, zabrawszy mnie na ręce.

- Puść mnie głupolu! Wolę na konia. – zaśmiałam się cicho.

Postawił mnie, a po chwili  znalazłam się na jego plecach i oplotłam ręce wokół jego ramion, a brodę oparłam na jego prawym ramieniu i cmoknęłam go w policzek.

Tak oto dotarliśmy po jakiś 10 minutach do willi. Poczułam znów grunt pod nogami i jak tylko odwrócił się w moją stronę od razu rzekłam:

- Dziękuję ci mój dzielny rumaku. – parsknęłam śmiechem i wtuliłam się w jego tors.

- Nie ma za co. – wystawił mi język i otworzył drzwi.

- Panie przodem. – uśmiechnął się przepuszczając mnie.  

______________________________________________________________________________

2-3 dni NEXT