Rozdział 1

Dzień jak co dzień. Obsługiwanie, sprzątanie i tak w kółko. Właśnie miałam kończyć pracę, kiedy zadzwonił telefon. To była moja koleżanka, która miała za chwilę przyjść na swoją zmianę.

- Hej Liz! Mam do ciebie ogromną prośbę.

- No hej! Słucham.

- Przed chwilą dzwoniła do mnie moja mama i powiedziała, że pilnie potrzebuje pomocy. Liz ja nie wiem, co się stało. Muszę tam pojechać ! Czy mogłabyś mnie dziś zastąpić?

- Jasne, że tak! Nic się nie martw i tak na dziś nie miałam żadnych planów.

- Jejku, Liz. Dziękuję ! Potem jakoś ci to wynagrodzę.

- Nie musisz nic wynagradzać. Jedź , a później napisz mi co się właściwie stało, ok.?

- Ok. Jeszcze raz wielkie dzięki.

- Nie ma za co. Trzymaj się, pa.

- Papa.

Rozłączyłam się i odłożyłam telefon do szafki. Z powrotem przebrałam się w mój niebieski „mundurek” i podeszłam do lady. Na całe szczęście nie było zbyt dużego ruchu, więc mogłam sobie trochę poczytać. Usłyszałam dźwięk otwierających się drzwi. Odłożyłam książkę na bok, wstałam z krzesła i ujrzałam pięciu chłopaków. Zajęli miejsca, a po chwili jeden z nich podszedł do lady, uśmiechnął się do mnie tajemniczo, po czym złożył zamówienie na 6 shake-ów. Gdy  Tom (kucharz) przygotował napoje, zaniosłam je do stołu, przy którym siedzieli chłopcy. Spojrzałam na tego, który składał zamówienie i odwzajemniłam uśmiech. Przez kolejne godziny pracy czułam na sobie jego wzrok. Siedział ze swoimi kumplami i patrzył cały czas na mnie. W końcu nie wytrzymałam i spojrzałam się na niego. Lekko się zarumienił i odwrócił wzrok. To wyglądało naprawdę komicznie.

W ciągu godziny jeszcze kilka razy się na mnie zawiesił. Zachowywali się głośno, śmiali się w niebo głosy. W końcu opuścili bar i odjechali dużym, czarnym autem.

Podeszłam do stolika po tacę z pustymi szklankami. Został jeden kubek czekoladowego shake’a, a pod nim karteczka z napisem: For you xxx.

Uśmiechnęłam się sama do siebie, a właściwie do karteczki, którą włożyłam do kieszeni od spodni.

Po chwili się ogarnęłam i powiedziałam sama do siebie:

- Nie, nie, nie Liz! Co ty sobie wyobrażasz?! Ten gość to zwykły pajac, który podrywa pierwszą lepszą, aby tylko z niej podrwić! Zresztą jak taki przystojniak mógłby w ogóle na mnie zwrócić uwagę? Nie popełnię tego samego błędu, co matka. To tylko taki mały incydent, który już nigdy się nie powtórzy.

Wyciągnęłam karteczkę i wyrzuciłam ją do kosza.

Umyłam puste kubki, a z racji tego, że mała dziewczynka złożyła zamówienie na czekoladowego skake’a, oddałam jej swój.

O 22.00 nie było już klientów więc, ogarnęłam trochę bar i wróciłam na górę, do swojego mieszkania. Od razu poszłam do łazienki, wzięłam ciepłą kąpiel w celu rozluźnienia się po ciężkim dniu. Gdy piłam gorące kakao rozmyślałam jeszcze o dzisiejszej sytuacji z chłopakiem. Przerwał mi dźwięk sms’a. Wzięłam telefon, a na wyświetlaczu widniał numer Taylor (koleżanki z pracy). Odczytałam: „Hej skarbie ;* Z mamą wszystko okey, trochę za bardzo spanikowała, nic takiego. Jutro będę na swojej zmianie, ale czy w czwartek  mogłabyś mnie znów zastąpić? Będę musiała, ponownie do mamy przyjechać, żeby sprawdzić jak sobie radzi. Całuję, dobranoc ;*"

Na co ja odpisałam: „OK nie ma sprawy. No i dobrze, że to tylko fałszywy alarm, bo trochę zaczynałam się martwić. Do zobaczenia jutro. Całuję, paa ;*"

Odłożyłam telefon na stolik i powędrowałam do sypialni. Położyłam się. Zmęczona po całym dniu pracy szybko zasnęłam.

______________________________________________________________________________

No i pierwszy rozdział z głowy. Trochę krótki i nudny, ale zapewniamy, że następne będą o wiele dłuuższe i ciekawsze.

Jeśli macie jakieś pytania dotyczące opowiadania lub nas samych to piszcie na email:

illtaketoanotherworld@onet.pl lub po prostu w komentarzu.

Następny rozdział za 2 dni.

Bye, Directioners

xoxo