Rozdział 7

Niedzielny poranek zaczął się nawet miło (pomijając to, że i tak w niedzielę muszę pracować od 10 do 18-stej). Jak zwykle wyłączyłam budzik. Była 8:30. Miałam jeszcze sporo czasu. Za oknem świeciło słońce, a termometr wskazywał 23°C. Poszłam do łazienki umyć zęby i przebrać się w dżinsowe, jasne szorty i cienką, kremową koszule z ¾ rękawem. Ułożyłam moje naturalnie kręcone włosy i zrobiłam lekki makijaż. Podczas śniadania przyszedł sms. Była to wiadomość od Liam’a: „Dzień dobry piękna, śpisz jeszcze?”. Zrobiło mi się weselej. Odpisałam „No hej! Nie, szykuję się do pracy;/”. Kolejny sms.

Liam: Dziś też pracujesz? A w jakich godzinach?

Liz: 10:00 - 19:00

Liam: No to przyjdę Cię odwiedzić, a po pracy zabieram Cię do kina, ok.?

Liz: Ok. Trzymam za słowo. Do zobaczenia xx.

Liam: Do zobaczenia J

Od tego czasu miałam jeszcze lepszy humor. Zjadłam śniadanie i przeniosłam się do salonu. Tam chwilę oglądałam TV. Głównie muzyczną listę przebojów. Gdy się ocknęłam była już  9:40. Wyłączyłam TV, włożyłam na nogi białe trampki i zeszłam na dół. Założyłam fartuch. Zasiadłam przy barze i czekałam na klientów. O 12:00 zrobiło się tłoczno. Chodziłam w kółko od stolika, do stolika. Tak mi minęło popołudnie. Było krótko przed 17, gdy wypaliła się żarówka wisząca na ladą. Poszłam na zaplecze po zapasową, wróciłam i weszłam na ladę, by ją zmienić. Nagle poczułam, że ktoś łapie mnie za łydki. Przestraszyłam się, źle postawiłam nogę i upadłam. Na szczęście w ramiona gościa. Moim „bohaterem” był Liam.

 - Ty potworze! Chcesz żebym zawału dostała? – udałam obrażoną.

- Przecież niż się nie stało. – postawił mnie na nogi.

- Ja to nie? Za kare zmień żarówkę!- wręczyłam mu ja do ręki – Ja  już tam nie wejdę – dodałam.

- Dobrze, dobrze tylko się już nie złość na mnie – uśmiechnął się ciepło.

Chłopak zwinnie i szybko wymienił żarówkę na nową. Usiadł na wysokim krześle przy ladzie, za którą stałam.

- Nie zapytasz mnie o zamówienie? – powiedział wpatrzony we mnie, ręką podpierając głowę.

- Co sobie pan życzy? – zapytałam obojętnie.

- Ej, długo będziesz się na mnie jeszcze dąsać? – zapytał z politowaniem.

- Podać coś panu, czy nie bo musze obsłużyć innych klientów.

- Nie, możesz kontynuować swoją pracę. – wstał z krzesła i wyszedł.

Trochę mnie to zmartwiło, bo ja się tak tylko z nim droczyłam. Mam nadzieję, że nie wziął tego na poważnie.

Dochodziła 18, ostatni klienci wyszli, a jego nadal nie było.

Wzięłam telefon do ręki w celu wyjaśnienia Liam’owi, że to wszystko było na żarty, jednak w tym samym czasie usłyszałam, że ktoś wchodzi. Na całe szczęście to był Liam.

- Dobra, mam tu 2 bilety na super komedie i nie przyjmuje odmowy, a tak w ogóle to przepraszam – pokazał ten swój cudny uśmiech.

- Przecież ja się tylko z tobą droczyłam, nie gniewam się, a do kina chętnie pójdę – uśmiechnęłam się.

W drodze do kina wstąpiliśmy do starbucks’a po kawę. Podczas filmu kilka razy zauważyłam jak zerka w moją stronę. Komedia jak najbardziej udana, ponieważ cały czas się śmiałam. W drodze do wyjścia Liam powiedział mi, że podoba mu się mój śmiech.

Na dworze padało i mocno wiało. Obydwoje byliśmy lekko ubrani.

- Nie ma sensu stać tu i czekać, aż przestanie. 15 minut stąd mieszkam. Idziemy? – zapytał.

- Chyba nie mam wyboru. – odparłam.

- No… nie masz. – zaśmiał się.

Objął mnie ramieniem i pobiegliśmy prosto do jego domu. Był strasznie duży. Gdy minęliśmy drzwi wejściowe zaczęłam się trzęść z zimna.

- Chodź pokaże ci gdzie jest łazienka. Przebierzesz się, jesteś cała zmarznięta. – powiedział ocierając dłońmi moje ramiona.

- Tylko za bardzo nie mam w co. – nic nie odpowiedział, tylko poruszył śmiesznie brwiami.

Poszliśmy na górę, zaprowadził mnie do jakiegoś dużego pokoju.

- Tu jest łazienka, masz ręcznik, dresy Niall’a i moją koszulkę – uśmiechnął się.

- Dziękuję – zniknęłam za drzwiami łazienki.

Przebrałam się i powiesiłam mokre ciuchy na kaloryferze. Wyszłam z łazienki i usiadłam na mięciutkim łóżku, czekając na Liam’a.

_________________________________________________________________________________

Heej! Od razu przepraszamy za ten ^^ rozdział. W czwartek następny, obiecujemy, że o wiele dłuższy i pojawi się już całe 1D.

W nagrodę, za te 9 kom. (łał!:D) pod zeszłym rozdziałem - KOMIKS (który dodamy jutro).

Bye, Directioners

xoxo