Rozdział 17

Ze snu wyrwał mnie dźwięk budzika. Spojrzałam na godzinę – 6:00. „No cóż.” – pomyślałam. Wyślizgnęłam się z objęć mojego chłopaka tak, by go nie obudzić. Powędrowałam do łazienki się trochę ogarnąć, ale to nie było do końca możliwe, bo nie miałam grzebienia i innych niezbędnych rzeczy. Ubrałam się tylko w swoje ciuchy i wyszłam.

- Liam, a ty co? – zdziwiłam się.

- Miałem cię odprowadzić, to wstaję. – odpowiedział zaspanym głosem – Hej piękna. – podszedł do mnie i złożył na moich ustach słodkiego buziaka.

- Przecież sama mogę iść. – dodałam, ścieląc łóżko.

- Obiecałem, to dotrzymam słowa. – uśmiechnął się.

- To idź się ubrać, a ja zejdę zrobić coś do jedzenia. – poszłam w stronę kuchni.

Zrobiłam nam płatki i kakao. Usiadłam do stołu. Nagle wparował Harry w samych bokserkach.

- Cześć! – powiedział wesoło.

- Emm… hej. A ty co tak wcześnie na nogach? – zapytałam dalej jedząc.

- Nie wiem, tak jakoś nie mogłem spać. – chwycił butelkę z wodą.

- Aha, no spoko. – zrobiłam obojętną minę i wzdrygnęłam ramionami.

Chciał się usiąść obok w tym samym momencie dotarł Liam.

- Harry! Weź się ubierz! – krzyknął Liam wchodząc do kuchni i zasiadł obok mnie.

- Dobra, idę. – opuścił głowę i pokornie wyszedł.

- Smacznego. – rzekłam uśmiechając się.

- Dziękuję. – odwzajemnił.

- Dziś też nagrywacie? – zapytałam.

- Nie. – pokiwał przecząco głową.

- Ehm.. Liam… Pogadasz dziś z chłopakami o Amy? – rzuciłam nerwowo bawiąc się kubkiem.

- Pewnie. Jeśli chcesz, to możemy to razem zrobić. – chwycił moją dłoń.

- Pracuję. – skrzywiłam się.

- To po pracy wpadnij do nas. A teraz się rozchmurz, bo nie lubię kiedy się smucisz.- miło się uśmiechnął.

- Chodź, zbierajmy się już.

…

Doszliśmy do Milkshake City.

- Wejdziesz? Rano i tak nie ma klientów. – odkluczyłam drzwi.

- Muszę iść jeszcze na zakupy.

- Aha, no to widzimy się później, tak? – odwróciłam się do niego.

- Mhmm. – dał mi buziaka w policzek i odszedł.

Weszłam do środka, odłożyłam torebkę do szafki, włożyłam na siebie fartuszek i poszłam do lady. Ku mojemu zdziwieniu, przyszedł klient. Obsłużyłam go, potem zrobiłam sobie orzeźwiającego skake’a i wróciłam na stanowisko.

…

Około 10:30 zawitał Tommo.

- O hej Louis! – uśmiechnęłam się miło – Coś ci podać?

- Jadłem śniadanie przed chwilą. – usiadł przy ladzie.

- To co cię do mnie sprowadza? – trochę byłam zaskoczona.

Przez chwilkę milczał. Jednak potem się odezwał. Głowę, którą wcześniej miał spuszczoną, energicznie podniósł.

- Powiedz mi, czy ja mam szanse u Taylor? Pytam się ciebie, no bo wiesz… jesteście przyjaciółkami… no i pomyślałem… - przerwałam mu.

- Wydaje mi się, że masz szanse. – uśmiechnęłam się.

- Ehm.. ale wykład. – podparł głowę ręką.

- Chciałeś wiedzieć, to już wiesz! – powiedziałam trochę złośliwie.

- No dobra, dziękuję. – wydawał się być zamyślony – A twoim zdaniem jak wielkie są te szanse?

- Po niedzieli była zadowolona, więc sądzę, że duże. A teraz nie siedź tu bezczynnie, bo tak jej nie zdobędziesz. – puściłam mu oko.

- Dzięki, tylko to chciałem wiedzieć. – uśmiechnął się i wybiegł z lokalu.

…

Po chwili…

- Oczami Taylor -

Właśnie sprzątałam pokój, kiedy przyszedł sms.

„Cześć Tay! Jak kostka? Mam nadzieję, że dobrze, bo przed 17:00 przyjeżdżam po Ciebie i jedziemy do nas do domu. Chyba nie masz nic przeciwko? Do zobaczenia, Louis xxx.”

Na co odpisałam:

„Hej. Z kostką już lepiej J. Będę czekać. Do zobaczenia.:*”.

Uśmiechnęłam się sama do siebie i zajęłam się dalszymi porządkami.

- Oczami Liz - 

Pracę skończyłam jak zawsze o 16:00. Zdjęłam fartuch i pobiegłam na górę. Kiedy weszłam do mieszkania, od razu wskoczyłam pod prysznic i przebrałam się w ciemne dżinsy, jasno błękitną, luźną koszulę, pod nią miałam zwykły biały T-shirt. Włosy spięłam w kitkę, rzęsy maznęłam tylko lekko mascarą. Poszłam coś przegryźć i byłam gotowa. O 16:40 miał być po mnie Lou z Taylor. Założyłam na nogi czarne koturny. A po chwili dostałam wiadomość, że stoją już pod Milkshake City.

Po 15 minutach byliśmy już na miejscu. Zaczęło padać, więc szybko wbiegliśmy do domu. Wszyscy siedzieli w salonie.

- Jesteśmy! – krzyknął Louis.

- Cześć chłopaki. – przywitałam się.

- Cześć Liz. – odpowiedzieli równo.

Podeszłam do Liam’a i złożyłam na jego ustach pocałunek.

- Chłopaki poznajcie Taylor. Taylor to jest Zayn, Niall, Harry. – wskazywał ręką poszczególne osoby.

- Miło nam cię poznać. – odezwał się Niall.

- Louis dużo nam o tobie mówił.. – dodał cwaniacko Zayn, po czym dostał poduszką.

- Dobra… Mamy wam coś do powiedzenia. – oznajmił Liam.

- Będę wujkiem? – wycedził wesoło Louis.

- Hahah, bardzo śmieszne. – Liam posłał mu wrogie spojrzenie – To jest naprawdę ważna sprawa i wcale nie śmieszna. – powiedział poważnie – Liz zaczniesz?

- Mhm… Taylor już po części wie, ale zacznę od początku…

Opowiedziałam im całą historię Amy.

- No właśnie… Teraz tylko pytanie do was, czy chcecie nam pomóc w zebraniu kasy na tą szczepionkę? – zapytał ich Liam.

- Jasne! – krzyknęli chórem.

- Wymyśliłem już, co moglibyśmy dla niej zrobić. – kontynuował.

- Koncert charytatywny! – oświeciło Niall’a.

- No właśnie… - dodał Liam – To ja się wszystkim zajmę. – oznajmił Daddy.

- Zanim zorganizujemy koncert, można iść odwiedzić małą. – powiedziała nieśmiało Tay.

Wszyscy jednogłośnie się zgodzili. Po wspólnej konwersacji, zwróciłam się do mojego chłopaka.

- Liam odprowadzisz mnie?

- OK. Założę buty i możemy iść.

Pożegnaliśmy się i poszliśmy do mnie.

- Zostajesz u mnie, czy wracasz? – zapytałam wchodząc do mieszkania.

- Hmmm… pomyślmy… jestem zmęczony. Zostaję. – odparł po czym zamknął drzwi.

Odłożyłam klucze na stół. Usiedliśmy na kanapie.

…

Dochodziła 22.

- Wstawaj. Muszę wyjąć poduszkę dla ciebie. – powiedziałam.

- Ehh… no dobra, już wstaję.

Rzuciłam do niego poduszkę.

- Idę się umyć, a ty ścielisz łóżko. – wystawiłam mu język.

- A ja mam lepszy pomysł. Pójdźmy tam razem! – zbliżył się do mnie, lecz go odepchnęłam.

- Taa, jasne. Niee. – poklepałam go po policzku i poszłam do łazienki.

Umyłam się, założyłam pidżamę (duża, luźna koszulka) i poszłam do sypialni.

Po mnie Liam zajął łazienkę, po czym dołączył położył się obok w samych bokserkach.

- Ahh… jakiego ja mam przystojnego chłopaka. – westchnęłam, dotykając jego torsu.

- Mmm… jaką ja mam seksowną dziewczynę. – poruszył brwiami i przyciągnął energicznie.

Pocałował mnie namiętnie. A po chwili znalazł się nade mną. Przygryzł lekko moją dolną wargę, po czym uniósł lekko i usadowił na jego kolanach. Rękoma błądził po plecach. Byłam pewna, że Liam jest tym jedynym i to z nim chcę to zrobić. Właśnie zamierzał zdjąć mi bluzkę, jednak szybko go odepchnęłam.

Był totalnie zdezorientowany.

- Eee… coś nie tak zrobiłem? – przejął się.

- Nie Liam. – przysunęłam się do niego – Wszystko okej, tylko… chodzi o to, że właśnie mam, yghh, no wiesz. Kurczę, okres mam, no! – w końcu wydusiłam, trochę się zawstydzając.

- I to tylko o to chodzi? – ujął moją twarz w swe dłonie i uśmiechnął się uroczo.

- No tak. – spuściłam wzrok.

- To nie twoja wina przecież. – objął mnie.

Położyliśmy się. Wtuliłam się w Liam’a. Jednak nie mogłam zasnąć. Męczyły mnie myśli z tym, co się mogło wydarzyć. Zastanawiałam się jak bardzo go rozczarowałam.

- Liam śpisz? – szepnęłam.

- Niee, nie mogę zasnąć. – odparł.

- Kochanie, mocno cię zawiodłam? – zapytałam zmartwiona.

- Co ty gadasz? Nie zawiodłaś mnie. Tak długo na ciebie czekałem, to jeszcze poczekam. – pocałował mnie w czoło.

- Dziękuję. – położyłam głowę na jego rozgrzanym torsie – Kocham cię. – powiedziałam, a po chwili oddałam się w objęcia Morfeusza.

_________________________________________________________________________________

Na wstępie przepraszamy za ten rozdział. 

Następny za 2 dni.

Zayn

xoxo